28 Φεβρουαρίου 2025. Πότε ξανά στην ελληνική κοινωνία δεν ήταν τόσο σαφές πως δικαιοσύνη δεν υπάρχει. Πως είναι ελεγχόμενη. Πως δεν ενδιαφέρεται καν να το κρύψει. Και πότε ξανά τόσοι πολλοί πολίτες της χώρας, τόσο διαφορετικοί, δεν συμφωνήσαμε πως πράγματι αυτό είναι πρόβλημα. Και ηθική υποχρέωση, με κάποιον τρόπο, να δηλώσουμε πως βλέπουμε το ότι υπάρχει.
Όλα έχουν ειπωθεί για το τι συνέβη. Κάνουμε εικόνα τα πρόσωπα των φωτογραφιών, που γνωρίσαμε από φωτογραφίες όταν τους αναζητούσαν, να κάθονται στα πρώτα βαγόνια. Άλλοι να συζητούν, άλλοι να χαζεύουν στο κινητό τους, άλλοι να κοιμούνται. Και νιώθουμε να πνιγόμαστε από αυτό που θα βρουν μπροστά τους.
Και έπειτα ερχόμαστε αντιμέτωποι με την έλλειψη σεβασμού για τους νεκρούς. Και τους πενθούντες. Και για τους επιζήσαντες που δεν μπορούν να κοιμηθούν τα βράδια.
Σε μια χώρα σαν την Ελλάδα είναι έως και ακριβοδίκαιο η αλλαγή να έρθει από την αγάπη για την οικογένεια. Από το να νιώθουμε όλοι τον πόνο των γονιών, των παιδιών, των αδερφών. Γιατί μπορούμε να καταλάβουμε και την αγάπη τους για αυτούς που θρηνούν.
Ας θυμόμαστε κάθε 28 Φεβρουαρίου να αγκαλιάζουμε τα παιδιά μας ακόμα πιο ζεστά. Να τα βγάζουμε στους δρόμους και τα μαθαίνουμε να αγαπάνε. Και να συμπονούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου