Ό,τι αξίζει ΔΕΝ πονάει και ΔΕΝ είναι δύσκολο..

Μεγαλώσαμε σιγοτραγουδώντας πως οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο, πως κάνουν πίσω στα πιο μεγάλα θέλω, πως δεν χρειάζεται καν να μιλάμε γι' αυτές. Και καταλήγαμε να αποδεχτούμε, ως πικρή συνειδητοποίηση του αυτονόητου, πως: Ό,τι αξίζει, πονάει και είναι δύσκολο. 

Έτσι ερωτευτήκαμε με τα τραγούδια, και με τα βιβλία που τα ενέπνευσαν. Και είδαμε και ταινίες που συμφωνούσαν πως η αγάπη είναι μια δύσκολη υπόθεση. Και η αποδοχή αυτής της δυσκολίας γινόταν ακόμη πιο δεδομένη. Και η ικανότητα μας να δεχόμαστε ανθρώπους που μας προκαλούν πόνο ακόμα πιο αναπτυγμένη.

 

Δεκαετίες, και χιλιάδες προβληματικές, πονεμένες σχέσεις ζευγαριών μετά, θα πρέπει να αναιρέσουμε επιτέλους αυτήν την αποδοχή.. 

Ό,τι αξίζει δεν πονάει και δεν είναι δύσκολο. 

Ό,τι -και κυρίως οποίος- πονάει, δεν αξίζει.

Ό,τι αξίζει είναι εύκολο. Ή τουλάχιστον φαίνεται εύκολο. 

Οφείλουμε να δώσουμε στην αγάπη τον ρόλο που της αξίζει. Η αγάπη είναι ομορφιά. Είναι χάδι. Είναι τόσο εύκολη όσο το να ξυπνάς το πρωί. Πρέπει μόνο, πού και πού, να νιώθεις ευγνώμων που συνέβη.