Φοιτητικά δάνεια: Πώς καλύπτεται το κόστος των ιδιωτικών πανεπιστημίων;

Στις περισσότερες χώρες που η τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν ειναι δωρεάν, το οικονομικό βαρος που καλούνται να σηκώσουν οι φοιτητές τούς οδηγεί συχνά σε δανειοληψίες. Πρόκειται για τα λεγόμενα φοιτητικά δάνεια (student loans). Σε αυτά περιλαμβάνονται αμοιβές, όπως δίδακτρα, βιβλία αλλά και έξοδα διαβίωσης. Στις χώρες που τα φοιτητικά δάνεια αποτελούν μια συνηθισμένη επιλογή συγκαταλέγονται η Μεγάλη Βρετανία, οι ΗΠΑ, ο Καναδάς.

Οι προδιαγραφές των φοιτητικών δανείων ποικίλλουν ανά χώρα, διατηρώντας όμως κάποιες κοινές γραμμές. Συνήθως διαφέρουν από άλλους τύπους δανείων όσον αγορά το επιτόκιο, που είναι χαμηλότερο και το χρονοδιάγραμμα αποπληρωμής, που μπορεί να αναβληθεί για την διάρκεια της φοίτησης, επιτρέποντας στους φοιτητές να ξεκινήσουν την αποπληρωμή όταν ξεκινήσουν να εργάζονται.

Η εξόφλησή τους γίνεται επίσης με διάφορους τρόπους. Συνήθως προβλέπεται η πληρωμή είτε μέσω συμπληρωματικού φόρου, είτε όταν ο δανειολήπτης αρχίσει να εργάζεται και έχει εισόδημα πάνω από το ελάχιστο όριο, μέσω παρακρατήσεων στον μισθό.

Τα φοιτητικά δάνεια, σίγουρα, μπορούν να διευκολύνουν την πανεπιστημιακή εκπαίδευση ενός ατόμου, όταν η δημόσια εκπαίδευση δεν του δίνει αυτήν την δυνατότητα. Φοιτητές χωρίς διαθέσιμα κεφάλαια έχουν την ευκαιρία να χρηματοδοτήσουν την ακαδημαϊκή τους εξέλιξη, έχουν σχετικά ευνοϊκούς όρους και χορηγούνται ακόμα και σε φοιτητές με χαμηλά εισοδήματα.

Ωστόσο, συχνά μετατρέπονται σε αβάσταχτο οικονομικό βάρος. Οι μηνιαίες δόσεις που καλούνται να καταβάλουν οι δανειολήπτες ανέρχεται σε σημαντικό ποσοστό του μισθού που εξασφάλισαν με το πτυχίο που αποπληρώνουν (έως και 20%). Επιπλέον, η συνέχεια της ακαδημαϊκής πορείας, με μεταπτυχιακές ή διδακτορικές σπουδές, εκτός από αύξηση του γνωστικού αντικειμένου αποτελεί και αύξηση χρέους.