Τίποτα! Ακόμα και να χτυπούσε ο ίδιος τα χέρια του, πάλι δεν θα άκουγε τα παλαμάκια. Στον κενό χώρο του διαστήματος, τα ηχητικά κύματα δεν μεταφέρονται. Τα ουράνια σώματα παράγουν σήματα, ωστόσο δεν υπάρχουν τα μέσα για να τα διαδώσουν ακουστικά. Ίσως θα ήταν πιο ακριβές να πούμε πως δεν υπάρχει ήχος με τον τρόπο που τον αντιλαμβάνονται τα γήινα όντα. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να "μεταφράσουμε" τις καταγραφές από σημεία του διαστήματος σε ήχους που αντιλαμβανόμαστε. Αυτή η μετατροπή δεδομένων σε ήχο ονομάζεται ηχοποίηση (sonification) και είναι ένας τρόπος να βιώσουμε το σύμπαν με περισσότερες αισθήσεις.
ΟΙ ΗΧΟΙ ΤΟΥ ΗΛΙΑΚΟΥ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
Η δημιουργία «πλανητικών ήχων» μέσω επεξεργασίας των εκπομπών των πλανητών ξεκίνησε την δεκαετία του 1990, από τη NASA. Το έναυσμα δόθηκε όταν το Voyager 2 προσέγγισε τον Δία, τον Κρόνο και τον Ουρανό, την δεκαετία του '80 και ανίχνευσε ηλεκτρομαγνητικά κύματα και συχνότητες ταλάντωσης φορτισμένων σωματιδίων, που είτε παράγονταν από τους ίδιους τους πλανήτες είτε έφταναν από τον Ήλιο. Οι μετρήσεις που έφτασαν στην Γη, αποδόθηκαν και ακουστικά με στόχο την ολιστική κατανόηση του ηλιακού μας συστήματος.
Η μουσική που προκύπτει είναι μια συλλογή από αλλόκοτους, μυστηριώδεις ήχους. Κάθε πλανήτης έχει το δικό του μοναδικό "τραγούδι", βάση των διαφορετικών συχνοτήτων που εκπέμπονται. Για παράδειγμα, ακούμε την επιτάχυνση της χαμηλής συχνότητας ακτινοβολίας που ανιχνεύτηκε στον Κρόνο. Η διαφορετικότητα των ήχων αποτυπώνει αντίστοιχα, και το πόσο διαφορετικός είναι ο χώρος γύρω από τον κάθε πλανήτη.
ΟΙ ΗΧΟΙ ΤΟΥ ΓΑΛΑΞΙΑ ΜΑΣ
Το 2020 δημοσιεύτηκε από τη NASA μια νέα μορφή ηχοποίησης που επέκτεινε την ακοή μας σε μέρη του γαλαξία. Μεταφράστηκαν σε μουσική εικόνες που έχουν συλλεχθεί από τηλεσκόπια, όπως το Hubble, το Chandra X-Ray Observatory και το Spitzer.
Στην εικόνα του κέντρου του Milky Way, η μετάφραση ξεκινά από την αριστερή πλευρά της εικόνας και κινείται προς τα δεξιά, με τους ήχους να αντιπροσωπεύουν τη θέση και τη φωτεινότητα των πηγών. Το φως των αντικειμένων που βρίσκονται στο πάνω μέρος της εικόνας ακούγονται σε υψηλότερους τόνους, ενώ η ένταση του φωτός καθορίζει και την ένταση του ήχου. Τα αστέρια και οι συμπαγείς πηγές μετατρέπονται σε μεμονωμένες νότες, ενώ εκτεταμένα σύννεφα αερίου και σκόνης παράγουν έναν εξελισσόμενο βόμβο. Το crescendo βρίσκεται στη φωτεινή περιοχή κάτω δεξιά της εικόνας, όπου εντοπίζεται η μαύρη τρύπα στο κέντρο του Γαλαξία, γνωστή ως Τοξότης Α*.
Ηχητικές εκδόσεις έχουν δημιουργηθεί και από εικόνες των υπολειμμάτων του σουπερνόβα Κασσιόπη A και των Πυλώνων της Δημιουργίας.
Ηχητικά αρχεία της NASA υπάρχουν στις παρακάτω σελίδες:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου