Η τίγρη που ήρθε να πιει τσάι!

Το παιδικό βιβλίο "The tiger who came to tea" (Η τίγρη που ήρθε επίσκεψη) αφηγείται την ιστορία της μικρής Σόφι που πίνει τσάι με την μητέρα της, όταν ακούει χτύπημα στην πόρτα. Έχει έρθει μια πεινασμένη τίγρη. Η μητέρα την αφήνει να περάσει και η τίγρη προσπαθεί να κατευνάσει την πείνα της. Τρώει όλο το φαγητό από το τραπέζι, και συνεχίζει στην κουζίνα όπου λεηλατεί τα ντουλάπια, τις κατσαρόλες, το ψυγείο, αδειάζει μέχρι και το νερό της βρύσης. Όταν τελειώνουν τα πάντα, η τίγρη φεύγει. Ο πατέρας επιστρέφει στο σπίτι και 

βλέπει ότι δεν έχει απομείνει φαγητό, έτσι η οικογένεια αποφασίζει ότι είναι μια εξαιρετική ευκαιρία να δειπνήσουν έξω. Την επόμενη μέρα, η Σόφι και η μητέρα της ξαναγεμίζουν το σπίτι, ενώ προμηθεύονται και μια μεγάλη συσκευασία με τροφή για τίγρεις. Αλλά η τίγρη δεν επιστρέφει ποτέ.

Το βιβλίο γράφτηκε και εικονογραφήθηκε από την συγγραφέα Judith Kerr, ενώ δημοσιεύτηκε στην Μεγάλη Βρετανία για πρώτη φορά το 1968. Έγινε ιδιαιτέρως αγαπητό και έκτοτε έχει εκδοθεί σε 15 χώρες, μετρώντας εκατομμύρια αντίτυπα. Για δεκαετίες, υπάρχει πλούσια συζήτηση από κριτικούς για τον συμβολισμό της γοητευτικής, απειλητικής και, πάνω απ 'όλα, πολύ πεινασμένης τίγρης. Πολλοί έχουν θεωρήσει την εισβολή στο σπίτι της οικογένειας ως αλληγορία για τη ζωή υπό τους Ναζί, καθώς η Kerr μεγάλωσε στο Βερολίνο πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο πατέρας της, Alfred Kerr, ήταν Εβραίος διανοούμενος και κριτικός θεάτρου, που επέκρινε δημόσια τον Χίτλερ και το ναζιστικό καθεστώς. Βιβλία του συμπεριλήφθηκαν στην καύση βιβλίων στην Opernplatz, που οργάνωσε ο Joseph Goebbels. Η οικογένεια εγκατέλειψε την Γερμανία, την ίδια ημέρα που ο Χίτλερ ανέλαβε την εξουσία το 1933, και κατέληξε στην Βρετανία. 

Η ίδια η συγγραφέας αντιστάθηκε επανειλημμένα στο να αποδώσει συμβολισμούς στην ιστορία της. Όπως ανέφερε ήταν απλά μια ιστορία για μια τίγρη που ήρθε να πιει τσάι. Αξίζει όμως να ψάξουμε το νόημα στην απλή αυτή ιστορία. Τα παιδιά περνούν πολύ χρόνο ανησυχώντας ότι μπορεί να υπάρχει ένας κροκόδειλος κάτω από το κρεβάτι τους ή ότι ένας δράκος μπορεί να καταστρέψει το σπίτι τους. Οι μεγαλύτεροι τα καθησυχάζουμε, τους λέμε ότι δεν υπάρχει τίποτα που πρέπει να φοβούνται, και ότι είναι ασφαλή. Τα παραμύθια συνήθως συνηγορούν στο να παραμείνουν τα παιδιά αισιόδοξα, αλλά έχει ενδιαφέρον να έρχονται σε επαφή και με λίγο πιο "σκοτεινές" ιστορίες. 

Μπορούν, και όντως συμβαίνουν συχνά καταστροφές, ίσως όχι ακριβώς με τον τρόπο που φαντάζονται τα μικρά παιδιά. Υπάρχουν πυρκαγιές, ασθένειες και πόλεμοι, επικίνδυνα ζώα και άγριοι άνθρωποι. Έχει σημασία να τους μιλήσουμε για τις επιλογές εν μέσω μιας καταστροφής, να ανοίξουμε το φως στο δωμάτιο του φόβου και να τους δείξουμε τι πραγματικά υπάρχει εκεί. Αδικούμε τα παιδιά όταν υποθέτουμε ότι μπορούν να αντέξουν μόνο την ευτυχία.

Στην περίπτωση της Σόφι, φυσικά η παρουσία της τίγρης δεν είναι μια ιδανική κατάσταση, φέρνει χάος και αλλάζει τα δεδομένα του σπιτιού, αλλά δεν αποτελεί λόγο για πανικό. Η απρόσκλητη επίσκεψη μπορεί να είναι τρομακτική, αλλά περνάει. Οι τίγρεις έρχονται για τσάι και μετά φεύγουν. Η ζωή συνεχίζεται, και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να κρατήσουμε κάπου τροφή για αυτές, σε περίπτωση που επιστρέψουν.

Εξώφυλλο ελληνικής έκδοσης

Σου άρεσε το άρθρο που διάβασες; Κάνε Like & Share!