Την Παρασκευή 18 Απριλίου 1930, ο ραδιοφωνικός σταθμός του BBC στην Μεγάλη Βρετανία μετέδωσε το δελτίο ειδήσεων του αναφέροντας μόνο: «Καλησπέρα. Σήμερα είναι Μεγάλη Παρασκευή. Δεν υπάρχουν ειδήσεις». Για το υπόλοιπο διάστημα των 15 λεπτών, οι συντονισμένοι ακροατές άκουσαν μόνο μουσική πιάνου.
Σήμερα είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς μια μέρα χωρίς τα νέα της επικαιρότητας. Ακούμε τις ειδήσεις στο ραδιόφωνο, στην τηλεόραση, τις διαβάζουμε σε ιστοσελίδες, τις συναντάμε στο Twitter και στο Facebook, έρχονται ακόμα και μέσω ειδοποιήσεων στα τηλέφωνά μας. Η συνεχής ροή γεγονότων έχει
τόσο διαπεραστική παρουσία στην σύγχρονη ζωή που όταν οι άνθρωποι την αποφύγουν έστω και για σύντομο χρονικό διάστημα, καταλήγουν ''ανενημέρωτοι'', ή "έχουν μείνει πίσω". Οι ίδιοι μας αναζητούμε ειδήσεις κάθε μέρα, κάθε ώρα. Πατώντας το κουμπί ανανέωσης μιας αρχικής σελίδας βρίσκουμε περισσότερα νέα, ακόμα και όταν θέλουμε απλά να τα προσπεράσουμε βιαστικά.
τόσο διαπεραστική παρουσία στην σύγχρονη ζωή που όταν οι άνθρωποι την αποφύγουν έστω και για σύντομο χρονικό διάστημα, καταλήγουν ''ανενημέρωτοι'', ή "έχουν μείνει πίσω". Οι ίδιοι μας αναζητούμε ειδήσεις κάθε μέρα, κάθε ώρα. Πατώντας το κουμπί ανανέωσης μιας αρχικής σελίδας βρίσκουμε περισσότερα νέα, ακόμα και όταν θέλουμε απλά να τα προσπεράσουμε βιαστικά.
Η «ημέρα που δεν υπήρχαν ειδήσεις» είναι μια καλή αφορμή για να προβληματιστούμε σχετικά με το τι θα έπρεπε να είναι η ενημέρωση και πώς διαφέρει από το τι ορίζεται σήμερα ως είδηση. Προφανώς το BBC δεν εννοούσε πως εκείνη την ημέρα δεν συνέβη τίποτα απολύτως στην Βρετανία, αλλά πως τίποτα από όσα συνέβησαν δεν κρίθηκε άξιο να μεταδοθεί.
Αυτό ίσως να σημαίνει πως επιδιώκεται ένα πολύ συγκεκριμένο πρότυπο ποιότητας στην ειδησεογραφία, και όταν αυτό δεν επιτυγχάνεται δεν γίνεται καμία προσπάθεια να γεφυρωθεί το χάσμα. Τα διάφορα συμβάντα δεν μετατρέπονται εξαναγκαστικά σε ειδήσεις με μόνο σκοπό να γεμίσουν στήλες και οι πληροφορίες δεν μεταδίδονται πριν ελεγχθούν για την χρησιμότητα, αλλά κυρίως για την εγκυρότητά τους.
Από την άλλη, και αν εστιάσουμε λίγο πιο προσεκτικά στο κοινό που απευθυνόταν, ίσως εκείνη την ημέρα, σύμφωνα με την κρίση του BBC, δεν συνέβη τίποτα που ένας ευπρεπής, καλλιεργημένος Βρετανός θα έπρεπε να ξέρει. Όσο όμως το κοινό που απευθύνεται ένα μέσο διευρύνεται, φτάνοντας στην υπάρχουσα παγκόσμια διασύνδεση που προσφέρει το διαδίκτυο, εύλογα θα ισχυριστεί κανείς πως κάθε πληροφορία είναι σημαντική για κάποιο κομμάτι του πληθυσμού. Ή, επιπλέον, πως ο εφησυχασμός για τα όσα συμβαίνουν αλλά δεν συμβαίνουν σε εμάς, είναι εθελοτυφλία για σημαντικά ζητήματα του κόσμου.
Αυτό που αξίζει να τονιστεί, είναι πως η ενημέρωση αποτελεί μια διαδικασία πιο σύνθετη από την πληροφόρηση, καθώς απαιτεί την σκέψη και την κρίση μας. Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης θα παρουσιάσουν τις επιθέσεις, τα εγκλήματα, τις καταστροφές εστιάζοντας στην αιματηρή και σοκαριστική τους όψη, ορισμένες φορές δικαίως και ορισμένες άλλες φορτίζοντας μας με άσκοπο άγχος. Είναι δική μας υποχρέωση να κατατάξουμε αυτές τις πληροφορίες, αναζητώντας την δική μας οπτική και όχι του εκάστοτε δημοσιογράφου. Καλούμαστε να προσπεράσουμε τυχόν μεροληπτικές στάσεις μέσων ή συγκεκριμένων ανθρώπων και να εντοπίσουμε την ουσία και την ευθύνη του να είμαστε ενήμεροι για μια κατάσταση. Η σημαντικότητα μιας είδησης αφορά τον καθένα μας ξεχωριστά και την εγκυρότητα των πηγών από τις οποίες την λαμβάνουμε οφείλουμε να την εξετάζουμε αδιάλειπτα.
Σε κάποιες περιπτώσεις πρέπει να ενημερωθούμε επισταμένως για να πράξουμε το καλύτερο για εμάς και τους γύρω μας, σε κάποιες άλλες μπορούμε απλά να ακούσουμε πιάνο!
Σου άρεσε το άρθρο που διάβασες; Κάνε Like & Share!