Φανταστείτε να στέκεστε σε μια παγωμένη λίμνη βόρεια του Αρκτικού Κύκλου. Μέσα στο βαθύ σκοτάδι και την απόλυτη ησυχία ο μοναδικός ήχος που ακούτε προέρχεται από έναν απαλό άνεμο που περνά από τα πεύκα στο δάσος πίσω σας. Μπροστά σας βρίσκεται μια μεγάλη έκταση πάγου που συναντά το δάσος στην απέναντι ακτή. Από πάνω σας ένας κατάμαυρος ουρανός, με περισσότερα αστέρια από ότι είχατε φανταστεί ποτέ ότι υπάρχουν. Ξαφνικά, κάπου στον ουρανό, ένα πράσινο κύμα φωτός εμφανίζεται και σιγά-σιγά ξεκινά να χορεύει και να μεταμορφώνεται. Κινείται γρήγορα, αλλάζει χρώματα και σχέδια μετατρέποντας το απόλυτο σκοτάδι σε λάμψη. Είστε πεπεισμένοι ότι η μαγεία τελικά υπάρχει!
Αυτό είναι το Πολικό Σέλας και είναι ο καλύτερος τρόπος που έχει βρει η φύση για να μας δείξει το πόσο συναρπαστική μπορεί να γίνει. Εμφανίζεται στον Βόρειο και Νότιο πόλο με τον ίδιο εντυπωσιακό τρόπο, χωρίς συγκεκριμένη διάρκεια και πρόβλεψη.
Σήμερα, έχουμε αποκρυπτογραφήσει σε μεγάλο βαθμό τις αιτίες που το δημιουργούν, έχοντας την ικανότητα να κατανοήσουμε τον τρόπο που ο πλανήτης συγκεντρώνει ενέργεια και ξαφνικά την απελευθερώνει.
Βίντεο από το Πανεπιστήμιο του Όσλο για την δημιουργία του Σέλαος
Πέρα από το επιστημονικό ενδιαφέρον που παρουσιάζει το Σέλας ως φυσικό φαινόμενο, αναμφίβολα το δυνατό του σημείο είναι η εξωπραγματική αίσθηση που προκαλεί σε κάποιον που το αντικρίζει. Πριν το απομυθοποιήσει, λοιπόν, η επιστήμη, το Σέλας θεωρείτο οιωνός ή πνεύμα. Οι μύθοι για τα παράξενα, συναρπαστικά φώτα είναι αναρίθμητοι, καθώς όλοι οι λαοί που τα παρατήρησαν προσπάθησαν να δώσουν την δική τους ερμηνεία.
Στη Νότια Ευρώπη οι παρατηρήσεις είναι εξαιρετικά σπάνιες και όσες φορές έχουν καταγραφεί εμφανίζονται ως κόκκινα κύματα στον νυχτερινό ουρανό. Οι κάτοικοι της Γαλλίας και της Ιταλίας που το είχαν παρατηρήσει πίστευαν ότι τα φώτα είναι ένας κακός οιωνός για τον πόλεμο, την πανούκλα και το θάνατο.
Στη Σκωτία και την Αγγλία, ο ουρανός λέγεται ότι έχει γίνει κόκκινος μόλις λίγες εβδομάδες πριν από τη Γαλλική Επανάσταση και αργότερα θεωρήθηκε ότι ήταν ένα σημάδι της επερχόμενης σύγκρουσης με το γειτονικό τους κράτος.
Στη Σκωτία και την Αγγλία, ο ουρανός λέγεται ότι έχει γίνει κόκκινος μόλις λίγες εβδομάδες πριν από τη Γαλλική Επανάσταση και αργότερα θεωρήθηκε ότι ήταν ένα σημάδι της επερχόμενης σύγκρουσης με το γειτονικό τους κράτος.
Το Σέλας έχει φωτίσει σπάνια και τον ουρανό της Κίνας. Πολλοί θεωρούν ότι οι δράκοι που εμφανίζονται τακτικά σε κινέζικους μύθους έχουν τις ρίζες τους στα φώτα του Σέλαος. Ο χορός των χρωμάτων ερμηνεύτηκε ως μάχη ανάμεσα στο Καλό και το Κακό που εξαπολύουν φωτιές.
Οι Ισλανδοί των περασμένων αιώνων, που έβλεπαν συχνότερα το φαινόμενο, συσχέτιζαν τα φώτα με τον τοκετό και θεωρούσαν ότι ανακούφιζαν τον πόνο της γέννας, εφόσον η μέλλουσα μητέρα απέφευγε να τα κοιτάξει. Στη κοντινή Γροιλανδία τα φώτα συνδέονταν επίσης με τη γέννηση, αλλά θεωρούνταν ψυχές νεογέννητων μωρών ή ακόμα και μωρών που χάθηκαν στη γέννα.
Ινδιάνικες φυλές της Βορείου Αμερικής υποστήριξαν ότι το Σέλας ήταν μέρος του κύκλου της ζωής και ήταν τα πνεύματα των νεκρών που είτε προσπαθούσαν να επικοινωνήσουν με εκείνους που είχαν αφήσει πίσω στη γη είτε έπαιζαν παιχνίδια μεταξύ τους.
Τα φώτα του Βόρειου Σέλαος
Σε πολλές ακόμα μυθικές ιστορίες τα φώτα του Σέλαος θεωρούνται χορευτές, άγγελοι, πολεμιστές, γυναίκες (ανύπαντρες ή ηλικιωμένες ή και τα δύο). Στις πραγματικές ιστορίες τα φώτα αυτά είναι από τις πολυτιμότερες ταξιδιωτικές εμπειρίες.
Δεν είναι βέβαιο το πότε κάποιος θα καταφέρει να παρακολουθήσει το Σέλας, οπότε κανένα ταξίδι δεν μπορεί να είναι εκ των προτέρων εγγυημένο, καθώς μια σχετικά έγκυρη πρόγνωση μπορεί να γίνει μόλις λίγες ώρες πριν. Παρόλα αυτά, εξετάζοντας τις προϋποθέσεις για την εμφάνιση του Σέλαος μπορούμε να αυξήσουμε τις πιθανότητες να σταθούμε τυχεροί.
Αρχικά, πιο πιθανό είναι να εμφανιστεί σε περιοχές εντός των πολικών ζωνών. Το κέντρο της Βόρειας ζώνης είναι η Γροιλανδία και χώρες με συχνές παρατηρήσεις είναι η Νορβηγία (συγκεκριμένα η πόλη Tromso έχει μεγάλη τουριστική παράδοση για το Σέλας), η Σουηδία, η Φινλανδία, η Ισλανδία και η Αλάσκα, ο Καναδάς και η Βόρεια Ρωσία. Αντίστοιχα η νότια ζώνη αφορά την Ανταρκτική, έτσι το Νότιο Σέλας είναι λιγότερο διαδεδομένο καθώς δεν υπάρχουν κοντινές κατοικημένες περιοχές. Σε ορισμένες περιπτώσεις έχει γίνει αντιληπτό και στην Αυστραλία.
Έπειτα, χρειάζεται απόλυτο σκοτάδι για να γίνει ορατό, έτσι απαγορευτική εποχή είναι το καλοκαίρι. Καταλληλότεροι μήνες είναι ο Οκτώβριος, ο Φεβρουάριος και ο Μάρτιος, που συνήθως έχουν λιγότερη υγρασία και πιο καθαρή ατμόσφαιρα συνδυασμένα με λιγότερο φως στον ουρανό. Για τον ίδιο λόγο καλύτερα να προτιμήσετε νύχτες που δεν φαίνεται έντονα το φεγγάρι.
Τα φώτα του Νότιου Σέλαος από αεροπλάνο που πέρασε μέσα από αυτά
Όσο θα υπάρχουν χρωματιστά κύματα που χορεύουν στο νυχτερινό ουρανό, θα ξέρουμε πως ζούμε σε έναν κόσμο μαγικό!
Σου άρεσε το άρθρο που διάβασες; Κάνε Like και Share!