Όλοι μας έχουμε ακούσει ονόματα όπως "Μοντεσκιέ" , ¨Πλάτωνας" , "Αριστοτέλης" , "Δημοσθένης" ή φράσεις όπως , "Διάκριση των εξουσιών" , "Δημοκρατικό Πολίτευμα" , "Τέταρτη Εξουσία" , "Σύνταγμα" , "Νόμοι" , "οι εξουσίες δεν είναι ανεξάρτητες" , " Πρόεδρος της Δημοκρατίας" , "Δικαστήριο" , "Κοινοβούλιο" και πολλά πολλά ακόμη συναφή.
Όλα αυτά μαζί δημιουργούν μία σύγχυση στο μυαλό πολλών ανθρώπων. Με δεδομένο ότι δεν έχουμε αποφοιτήσει όλοι από την Νομική καλό θα είναι να έχουμε μια γενική ιδέα!
Σήμερα θα γράψουμε δύο λόγια για την Τέταρτη εξουσία. Με τον όρο αυτόν αναφερόμαστε στα πάσης φύσεως Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Ο λόγος που ονομάζεται Τέταρτη εξουσία είναι η ύπαρξη των Τριών διακεκριμένων συνταγματικών εξουσιών, ήτοι της νομοθετικής, της εκτελεστικής και της δικαστικής.
Το ζήτημα της διάκρισης των τριών εξουσιών χρονολογείται από την Αρχαία Ελλάδα. Η εξέλιξή του συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Ο όρος αποδίδεται στον Γάλλο φιλόσοφο του διαφωτισμού Μοντεσκιέ. Οι τρεις εξουσίες ασκούνται από διαφορετικά όργανα. Σκοπός του συντάγματος με την διάκριση των εξουσιών είναι η εξασφάλιση της ελευθερίας για τους πολίτες, η οποία θα βρίσκονταν σε σοβαρό κίνδυνο εάν συγκεντρώνονταν όλες στα χέρια ενός ατόμου. Υπάρχει βέβαια και ο αντίλογος που βασίζεται στο γεγονός ότι στην Ελλάδα υπάρχει μόνο ένα εκλεγμένο σώμα που νομοθετεί, ο εκλογικός νόμος μεταβάλλεται από τα κόμματα, η νομιμότητα των πράξεων της τοπικής αυτοδιοίκησης δεν ελέγχεται από την δικαιοσύνη αλλά από τοπικούς παράγοντες και αρκετά ακόμη επιχειρήματα που θα τα δούμε κάποια άλλη στιγμή.
Η Δημοσιογραφία αντιμετωπίζεται από μεγάλο μέρος των Ελλήνων με καχυποψία αν και από όσο θυμάμαι στο σχολείο μας έλεγαν ότι αποτελεί λειτούργημα. Όπως ένα νόμισμα που έχει δύο πλευρές (εκτός αν είναι εκείνο που είχε ο διπρόσωπος γερουσιαστής σε μία από τις ταινίες "Μπάτμαν").
Οι Δημοσιογράφοι λοιπόν, συγκαλύπτουν σκάνδαλα και κακουργήματα. Υπηρετούν τα αφεντικά τους. Γλύφουν κατουρημένες ποδιές και παραπληροφορούν τον κόσμο έναντι καριέρας και πλούτου. "Αλήτες, Ρουφιάνοι, Δημοσιογράφοι", "Μπάτσοι, TV, Νεοναζί όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί" έχουν ακουστεί ουκ ολίγες φορές από τα χείλη χιλιάδων νεαρών σε πορείες. Όποιος δημοσιογράφος θελήσει να παραμείνει ανεξάρτητος, αποβάλλεται από το σύστημα αφού οι θέσεις εργασίας είναι λίγες και οι υποψήφιοι πολλοί.
Τα ΜΜΕ αποτελούν ένα από τα πιο χρήσιμα εργαλεία ελέγχου του λαού. Τα ΜΜΕ δεν είναι ανεξάρτητα. Δεν αλληλεπιδρούν απλά, αλλά βρίσκονται σε στενή συνεργασία με τις τρεις εξουσίες που προαναφέραμε που στην ουσία μόνο ανεξάρτητες δεν είναι μεταξύ τους. Εξαρτώνται από πολυεθνικές εταιρείες και υπόκεινται σε κάποιο ιδιοκτησιακό καθεστώς πολλές φορές ολιγοπωλιακό, ακόμη και μονοπωλιακό. Αυτό εξ' ορισμού, τα κάνει φορείς ιδιωτικών (κυρίως) συμφερόντων. Μοντάζ, επιλεκτική κάλυψη ειδήσεων και η καλλιέργεια κλίματος τρομοκρατίας όποτε κριθεί απαραίτητο είναι από τις αγαπημένες πρακτικές που ακολουθούν.
Τα ΜΜΕ κατευθύνουν τον λαό δημιουργώντας την δική τους πραγματικότητα.
Καταλήγουμε λοιπόν πως η Τέταρτη εξουσία δεν έχει σκοπό την ανεξάρτητη και αντικειμενική ενημέρωση αλλά την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της οικονομικής και πολιτιστικής ελίτ που βρίσκεται πίσω από όλες τις εξουσίες καταργώντας ουσιαστικά την διάκριση τους και χρησιμοποιώντας την Τέταρτη από αυτές για την χειραγώγηση των πολιτών.
Ή μήπως όχι;;;
Οι Δημοσιογράφοι ασκούν ένα λειτούργημα. Λειτουργούν ως φύλακες του πολιτεύματος. Εξασφαλίζουν την διαφάνεια. Δεν είναι δυνατόν όλοι να είναι διεφθαρμένοι. Άρα τίποτα δεν είναι σίγουρο πως θα μείνει κρυφό για πάντα. Παρακολουθούν την άσκηση των τριών εξουσιών αποκαλύπτοντας στον λαό περιπτώσεις καταχρήσεων. Να αναφερθούμε στην αποκάλυψη του παραδικαστικού κυκλώματος, στις μίζες που πήρε ο Τσοχατζόπουλος σαν υπουργός Εθνικής Άμυνας, την κατάχρηση που έκανε ο πρώην Δήμαρχος Θεσσαλονίκης Παπαγεωργόπουλος ή τις αποκαλύψεις για τα χρέη εκατομμυρίων Ευρώ των πολιτικών κομμάτων στις Τράπεζες τα οποία δημιουργούν μία επικίνδυνη σχέση εξάρτησης.
Πολλοί Δημοσιογράφοι, σε πολλές χώρες του κόσμου, τόσο σε δημοκρατίες όσο και σε πιο απόλυτα πολιτικά συστήματα έχουν φυλακιστεί, βασανιστεί ή και θανατωθεί. Ανδρέας Καβαφάκης, Κώστας Βιδάλης, Τζώρτζης Αθανασιάδης, Νίκος Μομφερράτος, Παύλος Μπακογιάννης και πολύ πρόσφατα ο Σωκράτης Γκιόλιας είναι μερικοί από την λίστα των δημοσιογράφων που δολοφονήθηκαν στην χώρα μας.
Οι δημοσιογράφοι και τα ΜΜΕ αποτελούν φωνή του λαού. Μεταφέρουν τον παλμό του κόσμου, τις διαμαρτυρίες, την ομοφωνία, τις ανάγκες του και λειτουργούν ως ένας ισχυρός καθρέφτης της πραγματικότητας που οι τρεις εξουσίες δεν μπορούν πλέον να αγνοήσουν.
Ρισκάρουν τις ζωές τους για να μας μεταφέρουν εικόνες από φυσικές καταστροφές και εμπόλεμες ζώνες δείχνοντας μας την ανάγκη για αλληλεγγύη και ειρήνη.
Τα ΜΜΕ πολλές φορές έχουν αποτελέσει στόχο των εκάστοτε εξουσιών. Δεν είναι λίγες οι συζητήσεις που έγιναν για το "μαύρο" που έπεσε στην ΕΡΤ το 2013 κλείνοντας ουσιαστικά το σήμα της Δημόσιας τηλεόρασης. Δύσκολο να ξεχαστεί πως οι εργαζόμενοι συνέχισαν για όλους τους μήνες του "μαύρου" να εκπέμπουν μέσω διαδικτύου χωρίς να λαμβάνουν μισθό.
...Όπως ένα νόμισμα λοιπόν. Η Τέταρτη εξουσία έχει δύο όψεις. Δεν πρέπει να αντιμετωπίζουμε τα πάντα και τους πάντες με τον ίδιο τρόπο.
Από τη μία υπάρχει η ανάγκη να προστατέψουμε την ελευθερία λόγου.
Από την άλλη θα πρέπει να έχουμε τα μάτια και τα αυτιά μας ανοιχτά.
Η πένα είναι πιο δυνατή από το ξίφος (Edward Bulwer-Lytton, 1803-1873, Άγγλος συγγραφέας).
Σου άρεσε το άρθρο που διάβασες; Κάνε Like και Share!